Πιστοί, όπως κάθε χρόνο, στο ραντεβού μας με την Eurovision, δεν μπορούσαμε να λείψουμε φέτος. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πει ότι δεν θ' ασχοληθούμε, κυρίως γιατί θεωρούμε ότι το 2013 μπορεί να είναι η χειρότερη χρονιά στην ιστορία του θεσμού, από άποψης τραγουδιών πάντα. Και πιστεύουμε ότι επιβεβαιωθήκαμε. Ας αρχίσει το θάψιμο.
ΠΡΩΤΟΣ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ
Πολύ μπαλάντα. Και δώστου μπαλάντα. Και στο τέλος μπαλάντα. Φανερό και αδιαφιλονίκητο φαβορί: η Δανία. Δυνατό τραγούδι, άκρως γιουροβιζιονικό, με ωραία σκηνική παρουσία και μια πιτσιρίκα φρέσκια και αστεράτη. Πάει φουλ για να το σηκώσει! Ωραίο τραγουδάκι από την Αυστρία και μια διαφορετική electro pop πρόταση από την Σλοβενία. Άξια κομματάκια και τα δύο, που όμως αδικήθηκαν πολύ.
Σαν παλιοί fans της Anouk (Nobody's Wife), απογοητευτήκαμε σφόδρα όταν την είδαμε να τραγουδάει ένα ΑΘΛΙΟ τραγούδι για πουλιά. Να της πει κάποιος ότι η περίοδος του κυνηγιού αργεί ακόμα. Βαρετά και κακά άσματα από Κροατία (ύπνος), Ουκρανία (καλά κρασσά), Μαυροβούνιο (ήμαρτον), Λιθουανία (ο Χριστός...θεωρείται και φαβορί), Μολδαβία (κατέβασαν τα κουρτινόξυλα και από τους κρίκους κάνανε το φόρεμα της αοιδού. Χαρά ο Χυτήρογλου...). Ειδική μνεία για την Λευκορωσία. Πολύ Romeo μύριζε η εμφάνιση της κοπελιάς, που από φωνή....ποδάρα.
Δυστυχώς, η Κύπρος πήγε φέτος με μπαλάντα (πάλι!!!). Θεωρούμε την Ολυμπίου πολύ καλή τραγουδίστρια, αλλά παρά...πιστοέφερνε και το τραγούδι...εντάξει δεν μας συγκλόνισε κιόλας. Εξίσου αδιάφορα και τα άσματα της Εσθονίας (κούκλα τραγουδιάρα, ύπνος τραγούδι), της Ρωσίας (φανταστείτε, ναι μπαλάντα), της Ιρλανδίας (άντε πάλι μπαλάντα) και του Βελγίου (αφού πέρασε ο πατατομύτης θα τα σκίσω τα πτυχία μου)
Εν κατακλείδι, βαρεθήκαμε....τα μάλα
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ
Σαφώς πιο μπιτάτα τραγούδια και με την παρουσία της Ελλάδας. Στα καλά τώρα. Μεγάλη αδικία για το Σαν Μαρίνο, που έστειλε μια ιταλική δυναμική μπαλάντα, με μια τραγουδίστρια μεγάλο αστέρι και τελικά δεν πέρασε.Κρίμα. Φοβερή σκηνική παρουσία με καταπληκτικό το παιχνίδι με την σκιά, για το Αζερμπαϊτζάν. Καλά μην ζητάτε και πολλά απ' το τραγούδι, μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας, πάντως είναι κλασσικό γιουροβιζιονικό, αξιοπρεπές. Πολύ ωραίο επίσης και το vocal arrangement της Γεωργίας, άσμα tres sympa, τίποτα αξιομνημόνευτο, πάντως. Πάρα πολύ καλό και δυνατό pop τραγούδι από τη Νορβηγία, έγινε ψιλοχαμός στις εξέδρες. Μέτρια μπαλάντα από την Ισλανδία, με έναν performer δυναμικό και τίμιο σε αυτά που μπορεί να προσφέρει.
Ξεκινάμε με τις άθλιες παρουσίες και το βραβείο πάει στον Ταμτάκο που έφερε τη γιαγιά του και το σόι του για να εκπροσωπήσουν τα Σκόπια. Μέγιστη μπαλαφάρα, πήραμε τρία Depon για να μας περάσει ο πονοκέφαλος από τα ουρλιαχτά τους. Η Λετονία ευφύρε τον κλώνο του Robbie Williams και του Ευχούλη (τρέμε Ιρλανδία), με τραγούδι παιδική χαρά. Η Φινλανδία το παίζει gay friendly (φιλιά κοριτσιών και τα ρέστα), αλλά από τηγανίτα τίποτα. Άθλιο performance, με μια τραγουδιάρα, copy paste της Katie Perry και ο Θεός βοηθός. Η Μάλτα έστειλε μια ομάδα από απροσάρμοστα στρουμφάκια με αρχηγό τον Χαχανούλη, μπράβο παιδιά. Οι Βούλγαροι πακετάρισαν την Elitsa με τα κλαμπατσίμπαλά της και την έστειλαν στη Σουηδία, με σημείωμα "κρατήστε την, μας πήρε το κεφάλι". ΄Το έχουμε ξαναδεί αυτό το έργο, λαρυγγισμοί, κρουστά και "παράγουμε τέχνη". Μεγάλη ντροπή νιώσαμε όταν ακούσαμε ότι συνθέτης του κομματιού-"τρεις λαλούν και δυο χορεύουν", της Αρμενίας, είναι ο Toni Iommi. Άθλιο, χαζοχαρούμενο, καλύτερα να έστελνε το Iron Man διασκευασμένο ή να μέθαγε τον Ozzy (πολύ δύσκολο!!!) και να τον έβαζε στη θέση αυτού του ποζερά που παρίστανε τον τραγουδιστή. Μέγιστο fail Toni!!! Συνέχεια στις hard rock προσπάθειες (πολύ κακό έκαναν τελικά οι Lordi) με την Αλβανία να μας αποδεικνύει ότι ανακάλυψε το metal. Φωτιές, πυροτεχνήματα, χαλασμένα δόντια και κατά τ'άλλα, ήρθε δεν άγγιξε, έφυγε, ξεχάστηκε. Η Ελβετία έκανε χώρο στα νιάτα και επιστράτευσε έναν 95χρονο, που προφανώς τον πήραν για την φοβερή σκηνική του παρουσία και για το βιρτουόζικο τρόπο παιξίματος του κοντραμπάσου. Μάλλον τον πήραν επειδή ΕΚΕΙΝΟΣ ανακάλυψε το κοντραμπάσο!!! Για το τραγούδι, μην ρωτάτε, θα το λουστούμε και στον τελικό. Τέλος το Ισραήλ έστειλε μια διασταύρωση της Μαρίας Φαραντούρη με τον Συλβέστερ Σταλλόνε, μ' ένα τραγούδι πιο βαρετό και από replay. Τερατούργημα στιλιστικό: όταν κάποια έχει κάποια περιττά κιλάκια πάνω της, ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ μην της φοράτε εφαρμοστά φορέματα. Το έκαναν στη Νορβηγίδα, αλλά στην φουκαριάρα την Ισραηλίτισσα τι της το βάλατε; Αν έκανε καμιά κορώνα πιο δυναμική, θα σκιζόταν όλο και θα είχαμε δράματα...
Εδώ λοιπόν συναντάμε και δύο τραγούδια που πέρασαν στον τελικό, αλλά συγκεντρώνουν μεγάλο controversy. Είναι η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Το πρώτο, όταν το πρωτακούς, τσιμπιέσαι για να μείνεις ξύπνιος. Αλλά, όσες περισσότερες φορές το ακούς, σου κολλάει και μάλιστα άσχημα. Είναι μια πολύ διαφορετική προσπάθεια, πολύ λυρικό, αλλά αν το promotion τους είναι ότι ο τραγουδιστής του είναι πολύ ντροπαλός, ε τότε παρατήστε μας και στείλτε τον μπέμπη σπίτι του μην τον φάει κανένας λύκος. Παίξτε το τραγούδι, αφήστε τη μουσική να μιλήσει και βάλτε τις μαρκετίστικες βλακείες στην άκρη. Απ' την άλλη, η ρουμάνικη συμμετοχή είναι ένα φοβερό dance κομμάτι, με φωνητικά υψίφωνου, το οποίο είτε το σιχαίνεσαι είτε το λατρεύεις. Σαν προσπάθεια, είναι αξιολογότατη, συνεχίζει την πολύ καλή παράδοση της Ρουμανίας σε dance κομμάτια (Tornero, Let me try) και πιστεύουμε ότι ή θα πάει στο Top 5 ή θα έρθει τελευταίο. Τίποτα ενδιάμεσο. Έχει φοβερό controversy στα forum των οπαδών της Eurovision. Δείγμα καλού τραγουδιού.
Σας λείπει κάτι; Ναι δεν είπαμε τίποτα για την ελληνική συμμετοχή. Η προσωπική μας άποψη είναι ότι το κομμάτι είναι άθλιο. Ποτέ δεν μας άρεσε και ούτε το κρύβουμε, ούτε το παίζουμε πατριώτες και τα ρέστα. Μέσα στην γενικότερη κακογουστιά, μιζέρια και έλλειψη ποιότητας, αυτό βρήκαμε, αυτό στείλαμε. Δεν το εξετάζουμε αυτό. Ευχόμαστε καλή επιτυχία και θέλουμε να επισημάνουμε σε διάφορους που έχουν αρχίσει να βγαίνουν και να λένε βλακείες του στυλ ότι, επειδή δεν περάσαν βαλκανικές χώρες στον τελικό, θα μαζέψουμε πολλούς βαθμούς, να κουνήσουν το κεφάλι τους να δουν τι έχει μέσα. Πότε θα σταματήσουμε να θεωρούμε ΟΛΕΣ τις ελληνικές συμμετοχές ότι πάνε για την πρωτιά; Κοινός νους δεν υπάρχει; (σωστά, δεν υπάρχει, ειδάλλως θα είχαμε διώξει κλωτσηδόν τα σκουπίδια που πιστεύουν ότι μας κυβερνάνε) Ας απολαύσουμε το γεγονός ότι μπήκαμε στον τελικό και ας ασχοληθούμε με πιο σοβαρά ζητήματα.
Η ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ
Είναι πλέον σαφές ότι το πανηγυράκι της Eurovision αφορά ΜΟΝΟ τις σκανδιναυϊκές και τις πρώην σοβιετικές χώρες. Μόνο αυτοί ψηφίζουν, τα σκάνε, την ψάχνουν και ενδιαφέρονται. Και θέλουν να το κάνουν σαφές ότι ο "διαγωνισμός" είναι δικός τους. Η παρένθεση της Παπαρίζου (μην ξεχνάτε τις σουηδικές ρίζες) ήταν μόνο παρένθεση. Χώρες όπως η Βοσνία και η Πορτογαλία αποφάσισαν να μην χαραμίσουν πολύτιμους πόρους και να μην συμμετάσχουν. Η Γερμανία στέλνει ένα mega dance group, τους Cascada, με φοβερό promotion από πίσω, με ένα σκοπό: να κερδίσει. Γιατί; Γιατί θέλει να επιβάλλει την κυριαρχία της ακόμα και στη Eurovision. Είναι θέμα επίδειξης δύναμης. Ακούγεται χαζό, αλλά αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι. Γιατί, ακριβώς το ίδιο κάνει και η Ρωσία, με τις άλλες πλούσιες, καυκάσιες, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (Αζερμπαϊτζάν). Κι εμείς; Είπαμε, στην Ψωροκώσταινα έχουμε 60% ανεργία στους νέους, παίρνουμε 350€ και λέμε κι ευχαριστώ, αλλά για τη Eurovision και το σκατό μας παξιμάδι....Τα λέμε μετά τον τελικό....Αν και δεν αξίζει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου